zaterdag 5 november 2011

Een goed afgesloten sportklimseizoen

Het is 1 oktober en ik ben samen met Koen en Frans in Berdorf (Luxemburg) aan het klimmen met beter weer dan we in de hele zomer hebben gezien. De zomer is laat dit jaar... Tegen alle verwachtingen in is er dan toch deze laatste kans om een in het water gevallen sportklimseizoen goed af te sluiten. Ik had het nodig na een seizoen dat niet volledig voldeed aan de gehoopte bevestiging van mijn ego!

Twee weken terug was ik nog met Floris op Mallorca, in de hoop daar wel een klimondersteunend klimaat te treffen. Daar was de zon dus gebleven! Zes dagen lang was het ruim boven de 30 graden en hebben we amper een wolk gezien. Dat is niet lekker projecten kan ik je vertellen (het magnesiumcarbonaat was werkelijk niet aan te slepen om mijn zweethanden droog te houden en zelfs van stilzitten in deze atmosfeer werd ik moe) en voor het eerst heb ik tijdens een klimtrip totaal geen behoefte gevoeld om veel pogingen in een uitdagend project te spenderen. De helft van de tijd hebben we besteed aan deep water solo klimmen en het lekkerste daarvan was het vallen in de zee. Kort samengevat was het een ontspannen week met veel mooie (pogingen tot) beklimmingen, maar over het algemeen niet zwaarder dan hoog in de 6e graad. Mijn enige grensverleggende prestatie was de flash/onsight van 'Big XXL', een 7a deep water solo dwars door een steil overhange grot vol enorme stalactieten. Daarmee heb ik mijn onsight doel voor 2011 (6c+) verzilverd, maar toch heb ik na de trip een deels onbevredigd gevoel door het gebrek aan aantoonbare vooruitgang. Ben ik wel zo goed als ik aan het einde van dit jaar had willen zijn?

Deep water solo in de route Bisexual (6c+)
Over de dakrand van Sostre den Burotet (6c+)
In het eerstvolgende weekend ging ik hopend op het halen van mijn boulderdoel (6C+) naar het Teutoburger Wald, waar ik nog twee projecten open had staan op de kleine, goed verstopte sector Boone. Michelle en de honden hielden mij gezelschap en wellicht heeft dat me de benodigde extra energie gegeven. Het eerste project, 'Mills' (6C), viel al in de tweede poging. Het is een korte, steile boulder die draait om twee passen vanaf een heel klein slopertje en een al even kleine crimper. Voor het project waar ik eigenlijk voor kwam, de lange traverse 'Boone' (6C+), had ik meer pogingen nodig. Hij viel me zwaar, ondanks de twee sessies die ik er al heb geinvesteerd. Beide keren moest ik stoppen nadat ik een vingertop tot bloedens toe had opengetrokken op de gemeen scherpe crimpers in de crux. Ditmaal had ik minder moeite met de zware cruxpassen, maar viel ik tot twee keer toe voorbij de crux door uitputting uit de boulder. Pure power endurance dit en wat zoog het me snel leeg. Al vrij vlot kwam het besef dat ik wellicht nog energie had voor een enkele goede poging en dat succes zeker niet gegarandeerd was. Na een goede rust stapte ik op een moment van focus en vastberadenheid nog eenmaal in en klom ik snel en sterk door de crux. Nu kwam het aan op doorbijten. Razendsnel liepen mijn onderarmen leeg in de laatste meters, maar dankzij een flinke hoeveelheid adrenaline wist ik nu op mijn tandvlees het einde wel te halen. Tevreden en blij met mijzelf kon ik nu gaan om samen met Michelle en de honden nog even te ontspannen in het nabijgelegen Tecklenburg. Topdag!

Goed, genoeg flashbacks en veren in mijn eigen reet, ik ben in Berdorf nu en heb het voor mijn gevoel van eigenwaarde nodig om me nog een keer te bewijzen voor het einde van het sportklimseizoen. Ik kan me daarvoor geen beter gezelschap wensen dan Koen en Frans, die beiden boven mijn niveau klimmen en een even groot gebrek hebben aan respect voor lichamelijke signalen van vermoeidheid en pijn. Dat verhoogt de kans op persoonlijke toppresaties flink. Voor het weekend heb ik verder mijn haar gemillimeterd, alle beetjes gewichtsverlies helpen! Aan voorbereiding dus ook geen gebrek. We beginnen met het opwarmen in een mooie 6a ('Lionell Terray') met een pittige instap die eigenlijk veel te blessuregevoelig is voor een opwarmer. Direct erna stappen we in een openstaand project van Frans en Koen, de prachtige route 'Arrête, Paulette!' (7a+). Na zo'n 20 meter razend oppompend duurklimmen (prima tweede opwarmer, toch?) volgt een goede rust. De laatste meters over de karakteristieke, licht overhangde arrête zijn de crux: een aantal lange passen op erg kleine randjes, gevolgd door een paar passen op pockets waar veel lichaamsspanning voor nodig is. Goede voetentechniek vereist... Koen klimt de route in zijn tweede poging, maar Frans en ik moeten na de derde poging opgeven. De beste vingerkracht is op. Bakken trekken is nu een beter idee en daarom verhuizen we naar 'Voleur de Spits' (7a+). Deze steil overhangende hoek is de meest voor de hand liggende en wellicht de mooiste lijn van Berdorf. Frans en Koen hebben de route al eens geklommen en doen hem voor: een uitgelezen kans om voor een flash te gaan. Ik begin goed, al zeg ik het zelf: zonder al teveel moeite klim ik met grote passen vrij snel door tot de eerste rust, ongeveer halverwege de route. Het steilste deel van de route is daarmee overbrugd! Een klein cruxje leidt naar de tweede rust, die moeilijker is om te benutten en dat lukt me dan ook niet goed. Tot overmaat van ramp verdwaal ik te ver links van de hoek, moet ik weer terugklimmen en nogmaals omhoog, nu meer naar rechts. Als ik bij de laatste twee passen nog een keer alles moet geven, ben ik zo opgepompt dat ik val met het relais op ooghoogte. Frustrerend! We concluderen dat we allemaal de beste energie wel verbruikt hebben vandaag (Koen heeft tussendoor zelfs nog een poging in een lastige 7b+ getrokken) en we sluiten af met een leuke 6b en een wat minder geslaagde 6a met een bizar routeverloop. Resultaten van de eerste dag: twee 6a's en een 6b, niet bepaald de bevestiging die ik zocht.

Dag twee, de laatste kans van dit seizoen om te presteren. We warmen weer op in een 6a ('Korallenpfeiler', een naam die mij al had moeten vertellen dat ik deze route niet leuk ging vinden) en stappen dan in een van de twee klassieke endurance 6c's van Berdorf: 'Heinz'. Zijn buurman 'Willy' heb ik tijdens mijn vorige bezoek dit voorjaar geprobeerd en de onsightpoging daarvan mislukte. Ben ik nu beter in vorm? Voorbereid op een vergelijkbare worsteling begin ik en neem ik het advies van Koen ter harte: snel klimmen. Voor ik het weet ben ik boven, bijna zonder verzuring. Dat voelt goed! Vasthouden dat gevoel en snel terug naar Arrête, Paulette!. Het mag baten, want ik klim er in één keer doorheen, zonder dat de crux me heel veel moeite kost. Was dat gisteren nou echt zo moeilijk? De proef op de som is een poging in Voleur de Spits en ja hoor, ook daar klim ik nu direct doorheen. We sluiten de dag af in 'Bibi' (6b+), de langste route van Berdorf en er komt werkelijk geen eind aan. Dat is geen probleem, want het is een mooie route die leuk klimt en nergens te moeilijk wordt. Wat een topdag!

Het eerste deel van Arrette, Paulette!: verzurend doorklimmen
Koen, net onder de crux van Arrette, Paulette!
De onderste, steile helft van Voleur de Spits: doorklimmen!
Ben ik tevreden met het afgelopen sportklimseizoen? Ik denk het wel, ondanks een gebroken enkel en gescheurde enkelbanden direct aan het begin ervan, heb ik mijn gestelde doelen gehaald en ben ik absoluut een stuk verder dan ik vorig jaar was. Dat seizoen sloot ik af met een enkele 7a, een 6c+ die werkelijk niets te maken had met 6c+ en tweemaal een 6c onsight. Dit jaar staan er 4 6c+'en en 8 routes 7a en hoger op de redpointlijst, maar het onsightniveau lijkt niet enorm omhoog gegaan. 6c kost me nog steeds geregeld moeite, maar eerlijk is eerlijk: die twee 6c onsight's van vorig jaar waren erg, erg soft. Waar ik vorig jaar zo'n 50% succes had in 6b+ onsight pogingen, lukt dat me nu consequent en zonder veel moeite. Ik ben zonder twijfel vooruit gegaan en daar moet ik na mijn blessure al blij mee zijn. Op naar het volgende sportklimseizoen en ik laat het gestelde doel ervoor gewoon staan: 7c redpoint en 7a+ onsight. We zullen wel zien! Nu is het tijd voor boulderen en ik heb er zin in! Zouden deze winter de eerste 7e graads boulders al geklommen worden?