Tijdens een weekendje in de Eifel met een bevriend stel en de honden knijpen Cash en ik er een middagje tussenuit om te boulderen in het vlakbij gelegen, kleine basaltgebiedje Hohenfels. Volgens mijn topo is er een handjevol mooie boulders te doen (plus een selectie high-balls waar ik me in mijn eentje niet aan wil wagen) en droogt het snel. Dat laatste is belangrijk, want afgelopen nacht heeft het flink geregend. Snel blijkt echter een rekbaar begrip te zijn en de blokken zijn allemaal nog nat. Tot overmaat van ramp zijn een aantal boulders ook volledig bedekt met mos. Zolang die nat zijn, zijn ze niet schoon te maken en door al het mos blijven ze erg lang nat. De boulder die in de topo mijn aandacht trok, 'Virus' (7A+), blijkt te klam om te klimmen, net als de nabijgelegen traverse 'Flimmern' (7A). Het derde blok waar ik hoop op gevestigd heb, blijkt droger te zijn. 'Kernspaltung' (7C+) is de zwaarste boulder van het gebied met een vriendelijker staande start: 'TNT' (7A+).
De sprongstart vanaf een zijgreep voor links naar een sloper voor rechts blijkt voor mij niet de crux te zijn. Een goed geplaatste linkervoet levert de lichaamsspanning om de sloper te fixeren. De kruispas die volgt, is zwaarder en als hij eenmaal lukt, heb ik geen idee hoe ik uit deze positie moet komen. Pas na een tijdje ontdek ik dat ik beide voeten los kan gooien en hoger kan plaatsen. De optie kwam domweg niet in me op, omdat ik niet dacht te kunnen blijven hangen aan deze grepen. Ik probeer een aantal keer mijn beide voeten hoog te plaatsen en vanuit een volledig ingedraaide positie de laatste pas te maken, maar het lukt niet. Om de inmiddels vermoeide spieren wat rust te geven, klim ik tussendoor de enige drie onbegroeide boulders op de omliggende blokken en geniet ik samen met cash een tijdje van de doorbrekende zon. Een crashbad blijkt ook een prima ligstoel te zijn. Als ik daarna weer in TNT stap, besluit ik impulsief om voor de laatste pas mijn rechtervoet niet te plaatsen en direct door te sleuren vanaf mijn linkervoet. Het lukt! Als ik de video later terugzie, vraag ik me af of ik misschien te ver naar links uitgeklommen heb... Hoe dan ook zat de moeilijkheid hem daar niet meer in en maakt het voor de moeilijkheid van de boulder geen verschil. Desalniettemin zou ik graag nog eens teruggaan om de uitklim 'netjes' te doen en daarbij de twee moeilijker varianten van de boulder te proberen.
Ik heb in de topo nog een aanbevolen boulder gezien, hoger op de heuvel en besluit die te gaan zoeken. Het pad op de kaart blijkt geen pad te zijn en het aantal ingetekende rotsen aanzienlijk lager dan het daadwerkelijke aantal. Na het nodige krabbelen over de heuvelrug, struikelen over boomstronken en verdwaasd rotsblokken vergelijken met het tekeningetje in de topo vind ik 'Quälgeist' (6C+) eindelijk. Het is een overhangende hoek met kleine treden en een goede ondergreep aan de andere kant. Hij doet me enigszins denken aan de prachtige boulder Extasy in Glees. De zitstart blijkt het moeilijkst te zijn en met de juiste voetplaatsingen is de rest eenvoudig, beslist makkelijker dan Extasy. Tien minuten later klim ik Quälgeist uit. De overige boulders hier zijn of lelijk, of hebben een slechte landing. Ik laat het boulderen dus voor wat het is en begin de weg terug met Cash, ditmaal boven de rotsen langs. Daar ligt tenminste wel een pad. Al met al geen ongeslaagde dag, maar ik zou graag nog een keer een mooie, droge dag terugkeren om Virus, Flimmern en de overige twee varianten van Kerspaltung te proberen. Hohenfels mag dan wel klein zijn, ik ben er nog niet uitgespeeld!
