Nieuwe beklimmingen, een zondvloed en een video

Als ik in de verte gerommel hoor, begin ik direkt mijn spullen in te pakken. Het onweer is pas later op de dag voorspeld, maar ik weet dat het een flink front moet zijn. Ik pak de beide crashpads, mijn tas en de cameraspullen en met Cash aan de korte lijn struikel ik de helling af naar het wandelpad. Het druppelt al licht en de lucht wordt donker. Ik zet de pas erin om de wandeling het dal uit zo kort mogelijk te maken. Cash lijkt de noodzaak van het doorlopen niet te zien en vindt het vooral belangrijk om tegen zoveel mogelijk struikjes aan te plassen. Vrolijk wappert zijn staart alle kanten op. Vijfhonderd meter verder verandert dat. Binnen dertig seconden verdwijnt al het licht uit het dal, steekt een storm op en scheuren de wolken open. Ik weet niet wat me overkomt, de bomen buigen ver door en een gordijn van water slaat bijna horizontaal tegen ons aan. Het onweer is overal om ons heen. Cash maakt zich klein, laat zijn staart hangen en vouwt zijn oren dicht voor al het water. Als ik even stop om de crashpads steviger vast te klemmen in de harde wind, rolt hij zich gauw op in de berm. Maar we moeten door. Voor ons waait een boom om. We klimmen er overheen en worstelen ons omhoog over het pad dat inmiddels een kleine beek geworden is. Het water staat zo hoog, dat het over mijn voeten stroomt. Eindelijk bereiken we de bosrand bovenop de heuvel. Een imposante bliksem verlicht de hemel en nog voordat ik kan beginnen met tellen volgt een oorverdovende donderslag. Cash komt met vier poten van de grond en mijn hart zit in mijn keel. Nog honderd meter naar de auto. Als ik het portier open zwaai, weet Cash niet hoe snel hij op de achterbank moet springen. Het is een opwindende afsluiting van een dagje klimmen in Nideggen...

Vorig weekend spendeerde ik in Berdorf in de hoop daar te kunnen werken aan het vullen van mijn piramide. Slechts drie uur voor vertrek haalde Frans mij over om erheen te gaan. Ondanks een aantal onweersbuien had ik een prima eerste dag. Nog voor de eerste regendruppels kon ik de superklassieker 'Willy' (6c) klimmen. Wat een genot. De overhangen bleven droog en ik gebruikte de gelegenheid om het steile power-endurance teststuk 'Daiwel' te klimmen. Dat lukte vrij vlot, de 7b/7b+ waardering in de topo bleek vrij royaal te zijn. Later lukte het me bijna de route 'Marguerite' (7a+) te flashen, maar na een eeuwigheid te spenderen in de rust onder de crux - zoekend naar een manier om de enorme afstand naar de volgende greep te overbruggen - won de vermoeidheid het uiteindelijk en viel ik uit de laatste moeilijke pas. Na een half uurtje rusten was het klimmen van Marguerite in de tweede poging eenvoudig. Ondanks het motiverende gezelschap (Koen, Roelien, Enzo en Ima hebben zich bij ons gevoegd en Peter, Iris en een stel sterke groningers loopt ook rond) heb ik in de rest van het weekend niets moeilijks meer kunnen verzetten. Het bleef bij zwakke pogingen in een aantal lastige routes. Een goede reden om gauw weer terug te gaan dus.

Vandaag ben ik met Cash naar Nideggen gereden met als hoofddoel 'Idefix' aan mijn piramide toe te voegen. Dat is voor de weersomslag gelukt, al was het met meer moeite dan verwacht. Ik moet flink wennen aan het conglomeraat gesteente dat vrij weinig wrijving geeft, maar flink van zich af bijt in mijn vel. De waardering van Idefix is in de database van 8a.nu een onderwerp van discussie en varieert daar van 7b tot 7c. In de Duitse topo krijgt hij 9-, een Franse 7b+, en omdat ik hem aanzienlijk lastiger vind dan de in stijl vergelijkbare Daiwel, kan ik me daar goed in vinden.

Misschien is het je al opgevallen dat de piramide in de basis iets smaller is geworden: omdat er toch wel een flink verschil bleek te zijn tussen 'Banane' en het ernaast gelegen 'Die Hexe', ben ik teruggekomen op de waardering van Banane (de Duitse graad 8+ is breed genoeg om zowel als 7a+ als makkelijke 7b te interpreteren). Vorig jaar beschouwde ik het als mijn eerste 7b en stelde ik daarmee mijn doel voor 2011 veilig, een belangrijke psychologische rugsteun. Door de beklimming van Die Hexe (Duitse 8+/9-, onmiskenbaar een Franse 7b) moet ik daarop terugkomen en er 7a+ van maken. Zo zie je maar hoe misleidend het kan zijn om teveel waarde aan een paar getallen te hechten...

Binnen dat thema passen ook de beklimmingen in Nideggen vandaag. Op de sector Zementwerk bevinden zich een aantal lijnen, slechts een meter of 5-6 hoog en ongeveer even ver overhangend, die vroeger als routes behaakt zijn (ieder met twee haken), maar sinds de introductie van crashpads ook regelmatig geboulderd worden. Daardoor hebben ze zowel een boulderwaardering als een routewaardering. Voeg er een zitstart aan toe en je hebt zonder twijfel een boulder, maar de staande starts bevinden zich precies op de vage scheidslijn van boulders en routes. Ik heb dus maar de vrijheid genomen om de beklimming van 'Idefix' als een 7b+ solo en niet als een 6C+ boulder te noteren, omdat ik hem zo voor mijn piramide kan gebruiken. Evenzo klinkt de opwarmer 'Zappenduster' een stuk beter als 7a (route) onsight dan als 6B (boulder) flash. Maar route of boulder en waarderingen opzij gezet, ik heb weer genoten van een dagje buiten zijn met Cash en heb er een filmpje van gemaakt. Enjoy!

Piramides klimmen

Het kostte nogal wat moeite, maar Teuto's laatste moeilijke route - Die Hexe, 7b - is nu ook gedaan. Deze combinatie van Banane en Alien is - in tegenstelling tot deze beide routes - erg continu. Ondanks de beperkte lengte van 13 meter, kan ik me niet herinneren ooit zo hard tegen verzuring te hebben gevochten als in de laatste meters van Die Hexe. Het voelde uiteindelijk niets makkelijker - eerder moeilijker - dan Alien en dat legt natuurlijk meteen een zwakte (lees: trainingsdoel) bloot: duur. Na heel wat leesuurtjes heb ik inmiddels een redelijk concreet idee van hoe ik mijn training de komende periode wil aanpakken. Daarnaast ga ik bij wijze van experiment mijn prestaties op rots in een geleidelijke, maar continue vooruitgang forceren. Dat is althans waar ik op hoop...

Het idee is vrij simpel: om een nieuw niveau te klimmen, is een solide basis in de onderliggende niveaus belangrijk. Sla een niveau over of schiet snel een paar niveaus omhoog met slechts een enkele beklimming per niveau en stagnatie is uiteindelijk onvermijdelijk. Het kan erg lang duren om deze uitschieters omhoog weer te overtreffen. Door mijzelf te dwingen 'piramides' te klimmen, bouw ik voor elk nieuwe niveau gestructureerd een basis op in de waarderingen eronder. Mijn eerste pyramide (voor routes) voegt 4 7b, 2 7b+'en en een 7c toe aan mijn huidige beklimmingen, voordat ik mijn eerste 7c+ klim.

Het dwingt me te werken aan een basis in het 7b-7c gebied, maar ook om steeds moeilijker routes te proberen en niet te blijven hangen in lagere waarderingen. De volgende piramide ziet er vergelijkbaar uit, maar begint met 7b+ en topt bij 8a. Vooruitgang klonk nog nooit zo makkelijk! Nu nog even doen, ik heb mijzelf voor de eerste piramide tot het begin van het boulderseizoen in oktober gegeven. De eerste 7b is met Die Hexe in ieder geval binnen en het voelt goed om het als een bewuste stap naar mijn eerste 7c+ te beschouwen. Hopelijk wordt het regenachtige weer snel beter en kan ik er meer aan toevoegen!