Aanzienlijk langer dan de bedoeling was heb ik hier geen update meer geplaatst. Dat wil echter niet zeggen dat er niets is gebeurd! Eind mei vertrok ik met Frans, Peter en Koen richting het Italiaanse klimparadijs Finale Ligure om daar een week te blijven. Hoewel ik hoopte het 7a-plateau te overstijgen waarop ik sinds september vorig jaar al bivakkeer, heb ik geprobeerd de verwachtingen laag te houden: Finale staat bekend om haar moeilijke klimmen en genadeloze waarderingen. Dat bleek al snel terecht te zijn en allemaal moesten we de eerste dagen even wennen aan het feit dat zelfs 6a niet altijd onsightbaar bleek te zijn. Toen die knop om was gezet, heb ik geweldig kunnen klimmen in prachtige routes. Maar met een drietal 6c+ routes als topprestatie, zat er voor mij geen persoonlijk record in. Het kwam even heel dichtbij toen ik op de laatste dag uit de laatste pas viel van een atletische 7a+ door een enorm dak. De energie was echter op en meer zat er na een week zwoegen niet in. Op de terugweg naar Nederland maakten we nog een tweedaagse stop in het basiskamp van onze vereniging Onsight in Fontainebleau. Uitbrakken van zeven zware dagen in Finale op de rotsblokken van sectoren Isatis en Rocher Canon was lekker, maar zoals te verwachten volledig vrij van topprestaties. Zwaarder dan 6A heb ik er niet geboulderd. Ik zou er graag een keer fris naartoe gaan! Hoewel er in Finale foto's zijn genomen van de mooiste route die ik ooit heb geklommen (Per Uscire Dalle Tenebre, 6c+), heb ik mijn camera sinds de terugtocht niet meer kunnen vinden. Helaas dus wederom een fotoloos bericht...
In de maanden die volgden heb ik vooral veel geboulderd. Een dag in de Kakushöhle in de Duitse Eifel werd mijn eerste serieuze bouldersessie op rots en leverde onder andere de beklimming van een tweetal mooie 6B+'en en een 6C op. In een tweede sessie - dichter bij huis op de Siamesische Zwilling in het Teutoburger Wald - klom ik nog een 6B+ en een erg toffe 6C. Aangemoedigd door de voor mijn kunnen goede resultaten legde ik de lat wat hoger in een derde sessie - op het rotsblok Boone, ook in het Teutoburger Wald. Na anderhalf uur uitwerken van de lange traverse Boone (6C+), moest ik opgeven vanwege een tot bloedens toe doorgesleten vingertop. Alle (ongeveer twintig) passen lukten en ik kon ze in twee stukken doorlinken. Een goede reden om snel terug te gaan dus... Ik sloot de sessie af met de boulder Mills die volgens mijn lijstje 7A zou moeten zijn. Na ongeveer 10 minuten topte ik hem met een investering die heel passend zou zijn voor een 6B+. Wel is er een veel moeilijker variant mogelijk waarbij ik een goede greep hoog in de boulder oversla. Hij zit net links buiten de 'logische' directe lijn en het voelt niet heel onnatuurlijk hem te elimineren. Deze variant lukte me deze sessie niet meer en voelde meer als een 7A. Nog een reden om dit blok weer op te zoeken!
Hoewel de boulderresultaten van de afgelopen maanden motiverend zijn, was het belangrijkste moment voor mijn motivatie de beklimming van de route Banane op overhangende sector Schinder van de Dreikaiserstuhl. De slechts tien meter lange route heeft een aantal flink fysieke passen op erg kleine grepen en klimt meer als een boulder dan een sportroute. Een hele middag kostte het om de (voor mij) eenvoudigste sequence uit te werken en nog eens een middag om hem in de vierde poging volledig door te linken. Met een waardering aan de bovenkant van de Duitse VIII+, is het mijn eerste 7b en is het psychologische 7a plafond doorbroken. Het is tijd om mijn duur weer terug te trainen en hopelijk dit najaar de rotsen nogmaals op te zoeken om meer routes boven de 7a te klimmen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik weer vorder!
