Doelen en motivatie

Motivatie is essentieel voor het volhouden van een gedisciplineerde training. Dat klinkt logisch, maar werpt ook een tegenstrijdigheid op: goede training is niet altijd leuk. Belangrijk is bijvoorbeeld om het overgrote leeuwendeel van de trainingstijd te spenderen aan het trainen van persoonlijke zwaktes en het kan bijzonder confronterend (en soms zelfs demotiverend zijn) om te falen in een relatief eenvoudige route met het zwaartepunt op een persoonlijke zwakte. Liever stap ik dan in die veel hoger gewaardeerde route die me een stuk makkelijker afgaat. Het trainingseffect daarvan is echter zeer gering. Niet te vaak doen dus...

Ik denk dat het stellen van doelen voor het beperkte aantal bezoeken aan rots dat ik maak volkomen veilig is en vooral positief werkt. Het beinvloed het verloop van mijn training niet en motiveert me wel om daar het maximale uit te halen. Daarom heb ik mijn doelen op rots erg concreet geformuleerd: in 2011 wil ik 7b klimmen en zoals in mijn vorige bericht al gezegd, in 2013 is dat 8a. Boulderdoelen stellen vind ik nog lastig, omdat ik nog nooit een boulderprobleem geprobeerd heb. In 2013 zou 7C mooi zijn, maar afhankelijk van de mate van het succes in boulderen dit jaar is dat een nog erg flexibel doel.

Doelen tijdens de training zijn een ander verhaal. Ik heb ze in zekere mate nodig om gemotiveerd te blijven, maar ze leiden me vaak af van een goede trainingsopbouw. Routes en boulders in de klimhal zijn reeksen van plastic grepen die er elk moment weer uitgeschroefd kunnen worden. In plaats van projecten waarmee ik de persoonlijke grens kan verlegen, probeer ik ze te zien als trainingsmogelijkheden. De waardering zou ik moeten vergeten: een 6b+ op een persoonlijke zwakte is veel meer waard dan een 7a die me goed ligt. En het proberen van vier compleet verschillende routes zonder ze uiteindelijk uit te klimmen is meer waard dan het investeren van dezelfde tijd in het uitwerken, oefenen en uitklimmen van een enkele route. En toch is dat succesje van die enkele route af en toe nodig om de motivatie hoog te houden.

Zo heb ik me de afgelopen week 'getrakteerd' op een project dat ik uit mag klimmen. Op de pijler zit een mooie 7a, zowel technisch als fysiek, die ik in een paar pogingen heb uitgewerkt en nu op de laatste 3 passen na kan uitklimmen. Het uitwerken ervan heeft zeker een trainingseffect gehad, het duurde even voordat ik de passen door het dak en de zware voet-bij-hand passen in de overhang allemaal doorhad en soepel kon maken. Donderdag kon ik hem opeens bijna uitklimmen en dat schepte de hoop dat ik hem gisteren 'even' zou afronden. Uiteindelijk is mijn hele training eraan opgegaan, ben ik 7 keer net onder de top gevallen en heb ik mijn trainingsplan volledig in de steek gelaten. En heb ik hem nu uitgeklommen? Natuurlijk niet, na poging drie ging het alleen maar bergafwaards. Ik houd mezelf maar voor dat ik op zijn minst nog wat volume getraind heb met het zeven keer bijna volledig doorlopen van een zware route. Morgen gun ik mijzelf er een nog een paar pogingen in en dan ga ik gauw weer terug naar 'echte' training en blijf ik weer even uit de buurt van een project. Laat het buitenseizoen alsjeblieft weer gauw beginnen!

Welkom!

Zo, eindelijk heb ik een plekje om van mij af te schrijven over wat elk moment van elke dag mijn gedachten beheerst: rotsklimmen. Ik klim nog niet bijzonder lang, toon geen bijzonder snelle progressie noch een bijzonder talent en heb geen enkel bijzonder resultaat geboekt. Vanzelfsprekend staat dat me niet in de weg om te dromen van een gestage weg naar de top. Nog voordat ik mijn promotieonderzoek heb afgerond (dat geeft me nog zo'n twee en een half jaar de tijd), wil ik mijn eerste 8a sportklimroute geklommen hebben en een 7C boulder hebben getopt. De tussenstand: in september 2010 heb ik mijn eerste 7a geklommen en een boulderprobleem heb ik nog nooit aangeraakt.

Een lange weg te gaan dus en daarom probeer ik serieus te trainen, na te denken over de opbouw ervan en over een levenstijl die de training ondersteunt. In deze blog zal ik regelmatig vanalles schrijven over mijn trainingen in de tofste klimhal van Nederland en over mijn uitstapjes naar de rotsen. Dat laatste is immers waar alle training voor moet dienen: presteren op de rots!