Het weer is eindelijk zomers geworden! Hoewel dat ook betekent dat het eigenlijk te warm is om echt moeilijke dingen te klimmen, is op zijn minst de rots droog. Een avondje met Erik in het Pliseetal in Teuto bleek echter een absoluut dieptepunt te worden, waarin ik een 6c+ in drie pogingen niet uit wist te klimmen. Hoewel ik daarbij veel last had van de combinatie van zweethanden en het pofverbod dat in Teuto geldt, merkte ik ook dat ik mentaal zwakker dan ooit was. Als het even tegenzat en ik en bijvoorbeeld ontdekte een verkeerde voetplaatsing te hebben, gaf ik de poging direct op. Dat moet natuurlijk anders! Gauw nog een keer terug dus om dit recht te zetten...
Om ook weer eens mentaal ongecompliceerd en met pof te klimmen, ben ik ook nog een keer de grens over gereden om even te boulderen. Een beetje maximaalinspanning zal me daarnaast ongetwijfeld goed doen, ik heb dat de laatste tijd te weinig gedaan. Het was heerlijk! Omdat ik me weer mee heb laten slepen in het routeklimmen, ben ik al lang niet meer alleen wezen boulderen. Grappig hoe ik me er niet van bewust kan zijn dat ik iets mist, tot ik het weer doe. Bij deze spreek ik dus het voornemen uit om ook af en toe lekker alleen met de honden naar de rotsen te rijden en even helemaal tot rust te komen en ongecompliceerd te geniet van het tussen de rotsen zijn. Bovendien heb ik dan weer de kans om met de camera te spelen en kan ik hier nog eens een plaatje posten. Een video volgt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten